REIZEN / Namibië in twee weken: de route en hoogtepunten (deel 2)

Laura Coolen van de blog What About Her vertelt je alles over haar bijzondere reis naar Namibië.

In 2016 maakte ik een road trip door Namibië in een 4×4 auto met daktent. De eerste woorden die ik schreef?

‘Namibië was alles en niets. Namibië was zandkleur, warm en koud, rood en geel, droog en stoffig. Namibië was kamperen onder de sterren, vuur maken met olifantenpoep en ontelbare uren rijden in het niets. Namibië was puur, wild en liefdevol. Het was dagen niet douchen, geen bereik, zoektochten naar voedsel, het was dankbaar en gastvrij en vrij. Het was het niets dat me greep, de oneindige wegen, de bijzondere stammen en alles dat achter de horizon lag. Het was uitwijken voor toekans en giraffen en olifanten, het was wandelen langs knuffelende cheetah’s en onrustige luipaarden, het was rode zandduinen en witte valleien, lang geleden gestorven.

Het was zo niets dat het alles was.’

Vandaag deel ik het tweede deel van mijn 14-daagse ultieme road trip route door het noorden en centraal Namibië met je! Hier vind je het eerste deel.

Spitzkoppe

Dwars door Damaraland rijd ik richting de mooiste camping van Namibië. De Spitzkoppe camping is wereldberoemd. Met de majestueuze Namibische “Matterhorn” berg als achtergrond ben je hier even eigenaar van je eigen berg in de Namib-woestijn, want de kampeerplekken zijn honderden meters ver weg van elkaar.

Ik pak een stoffige fles wijn van de achterbank terwijl het vuur al brandt. De dassies komen me begroeten, de zonsondergang is spectaculair, maar als de nacht valt krijg ik werkelijk kippenvel. Bij Spitzkoppe rekt de nacht van horizon tot horizon, duizenden sterren glinsteren in de droge lucht, onbelemmerd door lichtvervuiling. Adembenemend, kijk zelf maar!

Swakopmund en Walvisbaai

De volgende ochtend rijd ik richting de kust en lunch ik even in het leuke Swakopmund. Aan de ene kant woestijn, aan de andere kant zee. Een bizar gezicht! Hier tel ik duizenden flamingo’s. Ik slaap een nacht in een echt bed bij de Pelican Point lodge dat zo’n 40 kilometer in zee bij Walvisbaai ligt, aan het einde van een smalle zandbank. De kracht van deze plek is de eenzaamheid. Langs de kust liggen kolonies zeeleeuwen, het zijn er honderden. Ik vaar er tussendoor in een kayak. Wat is het hier bijzonder!

Solitaire

Tijd om weer de woestijn in te gaan! Het landschap verandert en ik bevind me nu midden in het Namib-Naukluft National Park. Zand, zand en nog meer zand! Gelukkig kan ik vanavond weer douchen, ik slaap in een tent met eigen plunge pool: de Moon Mountain Lodge.

Sesriem, Sossusvlei & Deadvlei

Op naar Sossusvlei! Hier slaap ik op de enige camping die al in het Sossusvlei National Park ligt. Ik kan niet wachten en besluit alvast een kijkje te nemen bij Sossusvlei en Deadvlei. Wow…. Het is adembenemend mooi hier!

Ik blijf hier drie dagen en geniet van de constante aanblik van de rode zandheuvels, verlaten Deadvlei en de woestijndieren. Er zijn geen woorden voor deze plek. De Sossusvlei bestaat uit 32.000 km2 zand, duinen en woestijn. Tijdens het opkomen en ondergaan van de zon zorgen de lichtstralen voor vele kleurschakeringen op de duinen, het zand lijkt hierdoor wel iedere minuut van kleur te veranderen.

Vanuit Sesriem is het ongeveer 60 km rijden door de woestijn om bij Sossusvlei te komen. Het contrast van de blauwe lucht, de rode duinen en de dode bomen in Deadvlei is onvergetelijk. Het is zo mooi dat ik er tranen van in mijn ogen krijg.

Gocheganas

Na drie dagen schud ik het rode zand uit mijn haren en volg ik een prachtige bergpas richting Gocheganas, een nature reserve vlak onder Windhoek. De reis loopt ten einde… Gek genoeg is hier alles weer groen en rijd ik weer op asfalt. De bewoonde wereld komt langzaamaan weer dichterbij… Ik slaap in Gocheganas, lever mijn auto de volgende dag in en stap in het vliegtuig met een hoofd vol herinneringen en dromen vol dieren. Wat een reis!

Ben jij wel eens in Namibië geweest?

Foto’s: Copyright Laura Coolen // whatabouther.nl

Meer lezen?