Reizen naar Nepal: Een moeras van chaos en schoonheid

Indrukwekkend en relatief onontdekt: Nepal is ongelofelijk! Laura Coolen van de blog What About Her vertelt je alles over haar bijzondere reizen naar Nepal.

Het allereerste online reisverhaal dat ik ooit las ging over Nepal. Zo één in Comic Sans MS met titels in felle kleuren en pixelige foto’s, al in een ver verleden offline gegaan. Zo één die enkel door tante Truus en ‘doe je voorzichtig, kus pap en mam’ werd gelezen. Zo één die mij direct zo raakte dat ik vond dat de hele wereld mooie verhalen over reizen moest lezen. Een inspiratie om ook te gaan webloggen, zoals dat toen nog zo mooi heette. Om alle reizen aan te grijpen. Vier keer besloot ik in het buitenland te gaan wonen en deelde ik al mijn avonturen met de online wereld. Ontelbare keren gooide ik met een zwier mijn backpack op mijn rug en probeer ik lezers, vandaag de dag nog steeds, te inspireren.

De liefde voor Nepal

In 2015 reis ik dan eindelijk af naar Nepal. Ik zweef er van geluksmoment naar geluksmoment en word overdonderd door oneindige rijstvelden en glimlachende kinderen, heilige mannen en brandend vuur, het dagenlang verwonderd verdwalen tussen geschilderde ogen en miljoenen gebedsvlaggetjes; een moeras van chaos en schoonheid. Nepal laat de natuur op haar mooist aan me zien… en op haar krachtigst. Amper terug in Nederland verwoestte de aardbeving een deel van Nepal. Mijn hart brak in duizend stukjes bij het zien van de verwoeste tempels en weggevaagde huizen, de geïmproviseerde slaapplekken op straat en de spelende kinderen tussen het puin. Alles was niets meer, en niets kon nu alles betekenen.

Ik kon het niet loslaten en in 2017 stapte ik wederom in het vliegtuig. Hetzelfde gevoel overvalt me direct, Nepal raakt me weer. Naast verdriet voel ik hoop en dankbaarheid en sidder ik van geluk wanneer ik door de stoffige straten, groene rijstvelden en eindeloze bergpassen loop en met de mensen praat. Gerimpelde mannen metselen al glimlachend met grijze handen een nieuw huis op de plaats waar het oude is verdwenen. Ik geniet wederom met volle teugen, al dan niet met een scherp randje, van haar bijzondere zijn. In Nepal voel ik me meer één met deze aarde dan ooit en het raakt me diep om te zien hoe positief en vol hoop de bevolking omgaat met rampen zoals deze. Ik wil mijn backpack volstoppen met deze levenslessen. Was iedereen maar zo één met het leven, dan zou de wereld vast een stukje mooier zijn.

Kathmandu

Naast Kaapstad mijn meest favoriete stad op aarde: Kathmandu. Het is er chaotisch. Lawaaierig. Fascinerend. Kalm. Stoffig. Warm. Dagenlang loop ik er rond en staar ik naar mediterende monniken, vrouwen zo oud en rimpelig dat ze gewoonweg prachtig zijn, honderden straathonden, duizenden brommers en miljoenen gebedsvlaggetjes, heilige mannen, prachtige tempels, rust, drukte, bergen met vlijmscherpe randen en besneeuwde toppen die goud oplichten tijdens zonsondergang. Ik verdwaal op weg naar de mooiste tempels (tip: Stoepa Boudhanath) en geniet van de heerlijkste Nepalese gerechten. Ik hoor getoeter, geschreeuw, geblaf en gepiep, maar ook word ik meegesleept door het geluid van klankschalen, mantra’s en zang. Temidden in deze chaos voel ik een ongekende rust.

Pokhara

Pokhara is de toegangspoort tot een aantal waanzinnige trektochten door het Annapurna gebergte in de Himalaya en een verademing na Kathmandu. Je bent hier écht omgeven door bergtoppen en er zijn legio lokale restaurantjes en hostels, fijne winkeltjes en bakkerijtjes (tip: Lake Breeze Hostel). Het doet hier bijna Zwitsers aan. Op een brommer ontdek ik de omgeving die bestaat uit kleurrijke dorpjes, rijstvelden, wilde rivieren en beschilderde tempels. Ik voel me hier thuis. De bergen en Phewa Lake hebben een rustgevende aantrekkingskracht. Het is onmogelijk om de sfeer van Pokhara te omschrijven, maar het is zo’n plek waar simpelweg zijn genoeg is, waar je niets anders kunt doen dan verwonderen en waar je eigenlijk zou willen blijven. Voor altijd.

Maar… de bergen roepen me.

Annapurna Himal

Ik kies twee keer voor dezelfde trektocht door de bergen, in 2015 met gids en in 2017 zonder gids: in een paar dagen omhoog naar Australian Camp (tip: Mr. Happy Treks). Grillige bergtoppen verschijnen om elke hoek en telkens reageer ik alsof ik ze voor het eerst zie. Ik volg de wolken en word met regelmaat uitgenodigd in lokale hutjes voor een kop thee en een knuffel van een geit. Ik praat zonder woorden met locals en verbaas me over de ongekende schoonheid van de natuur. Australian Camp is de mooiste plek op aarde. Ik reik mijn hand naar de zon en de besneeuwde pieken lijken slechts op een steenworp afstand. In al hun kracht kijken ze op me neer. Met een stuk Tibetaans brood in mijn hand klim ik naar het hoogste punt dat ik kan vinden. Een plotselinge zonnestraal verandert de toppen in goud. Een wolk breekt de zon in duizend stukjes. Ik voel me euforisch: mens, natuur, één met deze aarde.

Waarom jij juist nu naar Nepal zou moeten reizen

Mochten mijn bovenstaande woorden je nog niet overtuigd hebben, dan geef ik je nog vijf redenen waarom jij nu naar Nepal zou moeten reizen.

Nepal is werkelijk prachtig en daar is niets aan veranderd. Het is één van de mooiste en meest bijzondere landen waar ik ben geweest en ik hoop dat dat voor jou ook gaat gelden. Ik weet het eigenlijk wel zeker.
Nepal is veilig! Nepal heeft geleden, net zoals veel landen in de wereld
die te maken krijgen met natuurrampen. Maar Nepal is in wederopbouw en toerisme is van essentieel belang voor het herstel van dit bijzonder mooie land. Spread the word, Nepal is waanzinnig!
Ja, er zijn tempels ingestort tijdens de aardbeving, maar een overweldigende meerderheid van de tempels in de Kathmandu vallei staat nog steeds. Het internet functioneert, de bussen rijden, de vliegtuigen vliegen. Hotels en restaurants zijn open.
De lokale bevolking is zó warm. Nepali zijn echt de liefste en meest gastvrije locals die ik heb ontmoet tijdens mijn reizen.
De mighty Himalaya. De bergen roepen je. Dit wil je toch echt ooit eens met eigen ogen gezien hebben? If not now, when?

Oh, en deze video kan ook nog wel eens helpen.

Foto’s: Copyright Laura Coolen // whatabouther.nl