Waarom je wel gewoon een wereldreis moet maken

Mijn naam is Yannick. Vijf jaar geleden had ik een prima job, een mooie auto, een fijn huisje en een toffe relatie. Ik werd dertig jaar en leek wel alsof mijn hart iets te traag begon te bonken. Het werd moeilijk om elke dag op te staan met een glimlach op mijn snoet en ik gleed stilletjes aan af richting burn-out en midlife crisis of iets vaags daar tussenin. Er moest iets drastisch veranderen, dat voelde ik. Op enkele weken tijd hakte ik enkele knopen door en liet ik alles achter: ik stapte op het vliegtuig voor een jaartje Azië en Down Under. Helemaal alleen, enkel vergezeld door mijn overvolle rugzak en een klein, bang hartje. Dit was meteen het startschot voor mijn reisblog Soms Ook Heimwee.

Vandaag kijk ik nog steeds met verwondering terug naar dat jaar-op-wereldreis. Alleen de wereld in, prachtige landen bezocht, zotte dingen beleefd en letterlijk honderden nieuwe mensen ontmoet. Het jaar vloog als een op hol geslagen straaljager voorbij:ik sliep bij lokale Cambodjanen, ging skydiven in Byron Bay, barbecuede met Royal Air Force piloten in de Outback, reed met een 4x4 door rivieren met krokodillen, haspelde een Great Walk in Nieuw-Zeeland af, zag duizenden lampionnen de lucht in gaan tijdens het Yi Peng festival in Chiang Mai, sliep op een onbewoond eiland in Vietnam en ga zo nog maar even door.

Op de meeste herinneringen begint nu, vier jaar later, een dun laagje Australisch stof te liggen. Maar wat me nog steeds het meest bijblijft, zijn de intense contacten met mensen die je leert kennen. Als soloreiziger kan je gewoon niet anders dan snel nieuwe contacten leggen, wat overigens ook echt niet moeilijk is door de hostelcultuur in de meeste backpacklanden. Laat dat alvast geen reden zijn om niet te vertrekken en vergis je niet dat alleen op reis vertrekken ook alleen reizen betekent. Ik had daar ook schrik voor, maar tot wat een spelletje UNO of een gedeelde grillpan allemaal niet kunnen leiden. Stuk voor stuk fantastische mensen die mijn pad kruisten, heerlijke nachtelijke gesprekken gevoerd en nieuwe culturen en gewoontes leren kennen. De momenten waarop ik écht alleen was, zijn op één hand te tellen. Vaker zat er in dat hand een flesje Bintang-bier of pingpongpalet op alweer een prachtige nacht in backpackersland.

Afscheid nemen van nieuwe vrienden

Maar elke backpacker heeft zijn eigen plan, eigen avonturen die lonken of verlopende visums en vliegtickets die liggen te wachten waardoor je vroeg of laat elkaar weer moet loslaten, willen of niet. Het afscheid nemen valt soms zo zwaar, omdat je dat thuis in je veilige bubble eigenlijk amper hoeft te doen. Je vrienden zullen er toch altijd zijn, nietwaar? Door de vele goodbye’s besef je veel sneller hoe hard iemand een plaatsje in je hart genesteld heeft. Om maar te zeggen dat je echt intense contacten legt met nieuwe mensen die je on the road ontmoet. Alleen hiervoor is het wereldreizen al de moeite, je komt altijd terug met een hypervolle contactenlijst vol nieuwe kanjers in de wereld die je vroeg of laat wel nog eens tegen zal komen.

De eerste zorgen overwinnen en dan de vruchten plukken

Ik voel nog steeds de trots dat ik mijn zorgen en tranen overwonnen heb en de stap gezet heb om alleen te vertrekken. Ik leerde mezelf beter kennen en mijn tong kan plots nieuwe taalknopen maken. Ik leerde om in een nieuwe cultuur en ritme mijn dagelijkse draai te vinden, want dat is het verschil met op vakantie te gaan. Als je in een shady buitenbuurt in Ho Chi Minh City met een taxichauffeur kan onderhandelen, zal je later weer thuis of op je werk ook wel je mannetje kunnen staan. Je leert dat op vakantie gaan een tijdelijke cocon van gelukzaligheid en zorgeloosheid is, maar door een jaar weg te zijn, beleef je er ook minder fijne, moeilijke momenten. Zo moest ik na een surfongeluk in Lombok, Indonesië in een stoffige junglehut genaaid worden aan mijn voet, maar ook dat hoort erbij. En in the end, kom je overal sterker uit dan voor je vertrok.

Wat doet dat dan met jou? Een wereldreis maken?

De meesten denken dat je alles achterlaat om jezelf tegen te komen, of nog beter: terug te vinden. En dat je toch echt niet goed in je vel moet zitten om die keuze te maken. Sommigen noemen een jaar lang reizen simpelweg ontsnappen of vluchten van je eigen problemen. Slechts de enkeling begrijpt hoe je je voelt, al ben je daar zelf misschien ook niet helemaal uit bij het terug thuiskomen.

Ik doe een poging. Buiten het feit dat op wereldreis vertrekken gewoon echt leuk is, word je ook gewoon een blijer mens. Ik kan mezelf niet goed vinden in teksten met thema’s als ‘uit je comfortzone’, ‘jezelf tegenkomen’ of ‘vluchten van je problemen’. Ik probeer het anders uit te leggen.
Ik voel dat ik gelukkiger ben teruggekeerd. Dat merk je aan alles maar vooral in de kleine dingen. Mensen zeggen wel eens dat het gras groener is aan de andere kant, maar door zelf op de andere kant gestaan te hebben, leerde ik dat je ook aan de overkant dingen van thuis begint te missen en opnieuw leert te appreciëren. Dus zorg er voor dat het gras waar je vandaag op staat het groenste groen kleurt dat je maar kan inbeelden. En als dat niet zo is, maak dan alsjeblieft veranderingen en durf te kiezen, ook al betekent dat je soms andere dingen opgeeft. Vrijheid en ultiem geluk is voor mij altijd een keuze te hebben en vooral te durven veranderen als jij dat wil. En dat deed een jaar wereldreizen met mij.

Vertrekken was misschien moeilijk, maar geloof me, terugkomen is veruit het moeilijkste.

Nu is de tijd voor jou om te kiezen. Durf je een wereldreis aan? Of wil je nog een jaartje 'gewoon' op vakantie? Hoe dan ook, CheapTickets.nl helpt je graag met het vinden van de beste vliegtickets!

Meer lezen?